BİR KİTAP TANIYALIM: Talip GÜZEL “Köyümüz Kargın Yenice”

Talip Güzel, benim ortaokul arkadaşım. Birinci sınıfta orta sıraların en önünde bir yıl beraber oturduk ve okuduk. İkinci sınıftan itibaren sınıflarımız ayrıldı. Kaman Ortaokulunu bitirdikten bir yıl sonra ben Kırşehir Erkek İlköğretmen okuluna girdim. Talip ise Kırıkkale Lisesine bir süre devam eder ve ayrılır. Askerlik sonrası Almanya’da bir süre çalıştıktan sonra Kaman’a dönerek, nakliyat ve beyaz eşya dükkânı çalıştırır.

Emekli olduktan sonra, geniş arsası üzerinde kurduğu ceviz bahçesinde uğraşarak ve torunlarının cıvıltılı koşturmaları arasında bahçenin keyfini yaşayarak vaktini geçirirken kitap okumayı da ihmal etmez. Bu üretimli yaşamın içinden “Köyümüz Kargın Yenice” kitabı doğar.

Adıma kitabını imzalayarak Aktürk Matbaasına bırakır. Bu inceliğinden ve çalışkanlığından dolayı kendisini kutluyor, teşekkür ediyorum.

Ve diyorum ki! Keşke her köyden bir veya birkaç okur-yazar çıksa da, Talip gibi köyünü tanıtsa, gelecek nesle köylerinin kültürünü taşısa.

İşte Talip arkadaşım bu işin en iyisini yapmış. Yaşanmışlığın içinden seçtiği köy hayatını böyle en ince ayrıntılarına kadar yazarak Kargın Yenice Kültürünü bu günlere taşımış. Çok da iyi etmiş.

Köyünün tarihini, coğrafyasını, yaşanmış gelenek ve göreneklerini, köy odalarını, yardımlaşma ve dayanışmanın özü olan imceyi, bağ bozumunu, çiftçiliğin her türlüsünü ve şimdiki gençlerin adını bilmediği tarım araçlarını, yunak yıkamayı, bulgur yapmayı, koç katımını, gençlerin eğlencelerini, halı kilim dokumayı, bayramlaşmayı ve cenazeye verilen değeri, gençlerin oynadığı oyunları, ağıt, mani ve taşlamaları, köyden, köylüden seçtiği önemli gördüğü olayları, olayın kahramanlarının isimlerini de kullanarak, o kişileri de bu günlere taşımıştır. Yenice ağzını (şivesini) hiç bozmadan ve esirgemeden cömertçe kullanarak kitabın okunmasında okuyucuyu sürüklemiştir

“Kargın Yenice köyü” kitabını elimize alarak köye gitsek, yöre isimleriyle çok rahat gezeriz. Gördüğümüz yaşlı kadın ve erkeklerle Yenice dili ile konuşarak;

“Bayaktan mıktar Kaman’dan geldi, mektupları dağıttı,” gibi “K” harfinin yerinde kullanıldığı cümlelerle çok iyi anlaşabiliriz.

Kargın Yenice Köyünden, birçok kişi 1950 yıllarda yapılmakta olan Hirfanlı Barajında çalışır. Her olayda bir mizah konusu bulan halkımız buradan da çeşitli fıkra yaşarlar ve üretirler. Talip arkadaşım da bunlardan bir tanesini seçerek kitabında paylaşır. Bu yazımı yaşanmış bir fıkra ile bitirmek istiyorum.

 “Adnan Menderes Hükümeti 2 Haziran 1950’de Türkiye Büyük Millet Meclisinde güvenoyu alarak Başbakan olur. İktidar olan Demokrat Parti, kalkınma hamlesi olarak İç Anadolu da Hırfanlı Barajını yaptırmaya karar alır.

İhaleyi alan İngiliz Şirketi, 1953 yılında işi başlatır. Baraj inşaatında köyümüzden çok kişi çalışır. İşçiler, servis aracı olmadığı için azığını alarak, eşekle gidip çok çalıştıktan sonra yorgun olarak köye dönerler.

Bu günlerin birinde köyümüzde şöyle bir olay olur.

Çoban köyün sığırlarını sabahleyin otlatmaya götürürken, köyümüzden bir kadın ineğini bir tosuna çekmek ister. Tosun bir türlü ineğe yaklaşmaz. Tosuna kızan kadın, elindeki sopa ile tosuna vurarak:

-“Kara soyka, sende mi barajda çalışıyon?” diyerek evine döner.”