Sürmeli Koç’um

Çanakkale Zaferi’nin 106. Yılında başta Mustafa Kemal Atatürk olmak üzere tüm şehit ve gazilerimizi rahmet ve minnetle anar, anıları önünde saygı ve sevgi ile eğiliriz.

Kaman’ın Gucurlar kabilesinden Bekiroğlu Hüseyin, Çanakkale’ye gönüllü olarak savaşmaya gider, geri dönmez…

Resmi kayıtlara seferberlik kaybı (1916) olarak geçer. Karısı Suna, Hüseyin gittikten sonra 3 ay sonra kızı Behiye’yi doğurur. Behiye, büyüsükçe babasını sorar.

Annesi hep:

-“Sürmeli Koç’um gelecek,” der. Birlikte beklerler. Taaki 1954 kışının bir günü annesi ölene kadar.

Annesinin ardından Behiye’nin ettiği ağıt:

Evimiz var da Başpınar salında

Bülbüller ötsün cevizimizin dalında

Oğlu yok da eller tutsun salından

Yürü anam yürü, hallerin yaman

Bir taraftan kar yağar, bir taraftan duman

Açıklamalar:

Başpınar: Kaman Merkez’de bir su kaynağı.

Başpınar Salı: Başpınar su yatağının iki yanındak alan.

Sal: Tabutun tutulan kısmı.

Kerpiç: Mezarın içindeki sapıtma kısmını kapatan kerpiç.

Yaman: Zor durumda olma.

Duman: Sisli hava.

TRT Koordinatörü hemşerimiz Sayın Sabahattin Yaşar, Yüksek Lisans Tezi (Kırşehir Türkülerinin Hikâyeleri) Alan Çalışmasında kendisini araştırma ve derlemelerimin ışığında kaynak kişilerle görüştürdüm.

Annem Behiye Şahin’den de Sürmeli Koç’um ağıdı ve öyküsünü aldı, besteleyerek TRT Repertuarına kazandırdı. (2001)