Vücut dili de konuşur

Bazen karşılaştığımız insanların yüzündeki ve gözlerindeki bakış ve ifadelerinden, duruşlarından, yürüyüşlerinden, el-kol hareketlerinden onların duygu durumlarını ve ruh hallerini kolayca anlayabiliriz.

Yanımıza geldiğinde gülümseyen, gözlerinin içi gülen, halimizi hatırımızı soran, sohbet etmeye meyilli olan, konuşurken el-kol hareketlerini pek kullanmayan insanların sakin ve mutlu oldukları, herhangi bir olumsuzluğun etkisi altında olmadıklarını anlarız.

Bazen bizimle konuşurken hiçbir kötü söz söylemeden yanımızdan ayrılan ve odadan çıkarken de oldukça sert bir şekilde kapıyı kapatanları, hiçbir şey söylemese de eline geçirdiği şeyleri yere fırlatanları, duvarları yumruklayanları, hiçbir şey söylemeden çok sert bir şekilde bakanları, yine hiçbir şey söylemeden el-kol hareketlerinden rahatsızlık duyduğumuz insanları, bir yere koşar adım gidenleri, hiçbir şey söylemeden oturup ağlayan veya düşünen insanları da sıklıkla gördüğümüzde, onların sıkıntılarını fark edip sakinleştirerek yardımcı olmak istediklerimiz olduğu gibi kendi hallerine bıraktıklarımız da olmuştur.

Hiçbir söz söylenmese bile birine sert sert bakılması, hareket çekilmesi, parmak sallanması, giderken kapının çok sert çarpılması, telefonun yüzüne kapatılması gibi davranışların çok kötü sonuçlar doğuran kavgaların sebebi olduğuna da tanık olmuşuzdur.

Söz gelimi, araba kullanırken trafikte karşılaştığımız bir insana avucumuzun içini göstermekle dışını göstermek arasında bir ömür fark olduğunun çoğumuz farkında değiliz.

Tüm bunları, çoğu zaman hareketlerimizin sözlerimizden daha önemli olduğunu anlatmak için yazdım. Dale Carnegie’nin dediği gibi, hareketlerimizin sözlerimizden daha yüksek sesle konuştuğunu hatırlatmak için yazdım. Vücudumuzun da bir dili olduğunu, vücudumuzun da konuştuğunu, esasen vücudumuzun pek sır saklayamadığını, pek ketum olamadığını, bu sebeple vücut diline de diğer dilimiz gibi dikkat etmemiz gerektiğini hatırlatmak için yazdım.

Sağlıkla kalın.