Umut Fakirin Ekmeği mi?

“Umut fakirin ekmeğidir” diye çok yaygın olan fakat insanı tembelleştiren, umutsuzluğa sevk eden, enerjisini yiyip bitiren, düşünen insanı çözemeyenlerin çekemeyenlerin fesatlık edenlerin ön yargılarını kullanarak ürettikleri çok boş ve gereksiz bir söz vardır.

Oysa düşünüp umut eden insan kendisinin, ailesinin ve mensup olduğu toplumun geleceği için planlar yapabilen, yaptığı planları gerçekleştirebilmek için çaba sarf eden insandır. Umut eden insan, yarını bu gününden farklı olan insandır.

David Hume’u bir arkadaşın sohbeti nedeniyle tanımıştım. Sonra ben de biraz araştırıp hakkında okuma yaptım. Arkadaşım sohbete David Hume’un şu sözüyle başlamıştı: “Eğer burada durup daha ileri gitmeyeceksek, niçin yola çıktık? Buraya kadar niçin geldik?”

Doğru söylemiş. Bir işinizi daha ileri taşımayacaksanız neden o işe başladınız? Vaz geçecektiniz, neden o işi umut ettiniz?

Biliyor musunuz? Başarılı olanlar umutlarından vaz geçmeyenlerdir. Yorulduğunda geri dönenler değil, dinlenip yola devam edenlerdir; umutlarında ısrar edenlerdir.

Yorgunluk ve umutsuzluk öfke gibi kötü bir arkadaştır. İnsanın kusurlarını artırarak onları açığa çıkarır. Oysa nasıl ki bir dakikalık öfkeye karşı bir dakika sabırlı olmak bir ömür boyunca pişmanlık duymayı önlerse, yorulduğunuzda bir dakika dinlendikten sonra kaldığınız yerden yola devam etmeniz de tüm hayatınızı kurtarır.

Albert Chinualumogu Achebe, “Güneş diz çökenlerden önce ayakta duranları aydınlatır,” derken, umudunuzdan vazgeçmemenizi, tembellik etmeyip yola devam etmeniz gerektiğini anlatmıyor mu?